Öldüğüm Günün Akşamı
Savaş bitti
Ve savuştu düşman, ardında nallar bırakarak.
Savaş bitti
Koptu en gaddar yerinden
Ve biz yeniden asi,
Yeniden dolu bir mavzer gibi
Gömleklerimizi çıkarttık.
Hava sıcaktı.
Gün aşırı derecede gün
Sarı ve yapışkan.
Akşamı bekleyemedim ölmek için.
Savaş bitti
Tanrı buyruğu bir emir gibi
Kesildi düşman, en puslu yerinden.
Şimdi gidiyorum,
Geceden daha siyah değil saçlarım.
Oysa bugün
Kaldırdığım toz bulutları kadar büyüktüm.
Büyüktüm evvela,
Sonrasında bir mevta
Parçaları birbirine ulanan
Öldüğüm günün akşamı seni tanıdım.
Beklenmez bir gecenin sabahı
Nedir? Nedendir? Bilemedim.
Savaş bitti
Omzumda birkaç parça kargı izi yalnızca,
Yalnızca barut ve sen
Bölündü düşman, en soylu yerinden.
Akışkan bir vakitti o günün ikindisi
Nasıl geçti bilemedim.
İsmim isimsizlerin arasına kazındı
Sükuna lüzum yok
Haykırabilirsiniz,
Hatta unutabilirsiniz beni.
Ne de olsa savaş bitti.
Sessiz bir vakitti o günün ikindisi
Akşama varmadan
Bir patlama sesi ve ben
Kopan uzuvlarımla ben
Ne asildim ne de mağrur
Yalnızca öfke boşaldı
Yivli namlumun çeliğinden.
Dipçik darbeleri,
Koralmış birkaç mermi.
Ne kıyametti
Ne de cehennem
Yalnızca Tanrı’nın uğramadığı bir akşamüstüydü
Ben ona vardım, o bana gelmeden.
YAZAR
Ümit Can Tosun
EDİTÖR
Zeynep Gökçe Azman

Yüreğine, kalemine sağlık,çok güzel