Öldüğüm Günün Akşamı

Savaş bitti

Ve savuştu düşman, ardında nallar bırakarak.

Savaş bitti

Koptu en gaddar yerinden

Ve biz yeniden asi,

Yeniden dolu bir mavzer gibi

Gömleklerimizi çıkarttık.

Hava sıcaktı.

Gün aşırı derecede gün

Sarı ve yapışkan.

Akşamı bekleyemedim ölmek için.

Savaş bitti

Tanrı buyruğu bir emir gibi

Kesildi düşman, en puslu yerinden.

Şimdi gidiyorum,

Geceden daha siyah değil saçlarım.

Oysa bugün

Kaldırdığım toz bulutları kadar büyüktüm.

Büyüktüm evvela,

Sonrasında bir mevta

Parçaları birbirine ulanan

Öldüğüm günün akşamı seni tanıdım.

Beklenmez bir gecenin sabahı

Nedir? Nedendir? Bilemedim.

Savaş bitti

Omzumda birkaç parça kargı izi yalnızca,

Yalnızca barut ve sen

Bölündü düşman, en soylu yerinden.

Akışkan bir vakitti o günün ikindisi

Nasıl geçti bilemedim.

İsmim isimsizlerin arasına kazındı

Sükuna lüzum yok

Haykırabilirsiniz,

Hatta unutabilirsiniz beni.

Ne de olsa savaş bitti.

Sessiz bir vakitti o günün ikindisi

Akşama varmadan

Bir patlama sesi ve ben

Kopan uzuvlarımla ben

Ne asildim ne de mağrur

Yalnızca öfke boşaldı

Yivli namlumun çeliğinden.

Dipçik darbeleri,

Koralmış birkaç mermi.

Ne kıyametti

Ne de cehennem

Yalnızca Tanrı’nın uğramadığı bir akşamüstüydü

Ben ona vardım, o bana gelmeden.