Nihai Komedya
Baba parasıyla şehvet yaratan çocuklarımız
Bastille’i alacak bir ayak takımı beklemekte
Yabancı alayların ayak sesleri yükseldikçe
Başını kaldırıp tüfenk ve barut aramakta
Tüfenk ve barut çünkü
Er kişi ölmemeli avuç içleri göğe bakmadan
Er kişi göçmemeli eti barutla yanmadan
Ayak takımı
Çam sakızından başka bir şeyi kalmamış çobanlarımız
Gül suyuyla kendini arınmışlardan sayan ermişlerin bağrında
Bir çıban, kerametin lütfuyla bir çıban gibi var olmalı
Umut, hapsolmuşlar için tedavülden kalkmadı
Bence bilinmeli
Yarası dağlanan mahkûm, “Hürriyet!” diye bağırdı
Düşünmedi, harfleri politik dimağlar gibi özenle seçmedi
Kimisi tanrının işi bildi bunu, kimisi hasretin
O mahkûm özlemin tanrısı oldu belki
Ulusun tanrısı, hükmedilmiş bir tanrı oldu sanki
Toprağa doğmuşlara ne zulümdür betona hapis
Eli yüzü kıraçlarla allananlara
Nadasın bağrında ümit arayanlara
Yok şey için atalarını ananlara
Deyip her şey için yağlı parmakları öpenlere
Yanan her yürek için bilinir, manifestodur şiir
Yüzyıllar boyunca bekler insan, birkaç mısralık korla
İnsanlık meşale tutmaktan korkar
Tutan eller kesilir diye korkar
Nefesi kesilir, ayakları tutmaz diye korkar
Der ki, “Çıksın bir ölümlü, harlasın hürriyeti
Harlasın ki ölümsüzlüğü dik tutsun beni”
Şair yazarken bunları aklından aforizmalar akar gider
Süslü, anlamı pek ama değer mi acaba göğsüne
Gözlerini paralatacak cevap nedir ayak takımının
“Sürdüğün atların namı adına değil
Sevdiğin kızların zülfü adına değil
Kırbacı şaklatanın refahı adına değil
Babanın hür nefesle verdiği ismin adına haykır”
YAZAR
Bahadır Demirkazık
EDİTÖR
Zeynep Gökçe Azman

Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!