olmayışın mahsulü

yıkılır rüzgârlar isimsiz günlerin saadetine
gergin ruhların perili köşklerde sürer münakaşaları
sanallığın yanılsaması bile sindirsin zamanı
sansınlar bir biz biliriz üstü toprak kokan yankıları

anlar hükmetsin hakemli dergilerde sosyolojik çalışmalara
insan insan olalı caymadıysa insanlıktan anlar
sürsün hiç ummadık bir gecenin çeyreğinde saatler boyu
insan insan olsun yeniden – şaşsın sessizliğine

tüm ahaliyi sarsar bütün çıplaklığıyla kendi yarattığı evrenin karanlığı
varsın kızıl nehirlerde kutsiyet biçsin yüreğindeki deliklere
binbir bela kaplasa ne olur şu gök kubbenin doruklarını
güneş tersten doğmadığı sürece ümitvardır nigâhbanı