yakıldı karardı kırlar ve devrildi şamdanlar

yakıldı sarardı kırlar ve devrildi şamdanlar
temizlenmek bir yalan, mezarda çiçekler var
pişmanlık aksinden evladır fakat
hiç kimse paklanmaz dönülmez bir akşamda

yakıldı kırıldı kırlar ve devrildi şamdanlar
öyle akşamlarda un ufak oldu sarsılmaz inançlar
tutup silkeler gibi ince bir ağacı gövdesinden
tövbesiz bir itirafın yalnız başına ne manası var?

yakıp yıktım kırları ve devirdim şamdanları
öykündüğümüz insanların ticari kısımları
gündüz kursağında sakladığından yaşanacak kabusları
uyutmaz sanrılar için aradım dönülmez akşamları

kırılıp döküldü camlar ve devrildi şamdanlar
ne kadar yerde kalmışsa tam o kadar gaddar
sabahı olmaz sandığın upuzun gecelerin
yıl dönümlerini saydığım o dönülmez akşamlar

yaktım kararttım kırları ve parçaladım bu şamdanı
benim hiç hatırım kalmamıştı paramparça fincanım
hatırlatır ritim tutturduğum her siren sesinin encamı
gömleğime kan bulaştıran her dönülmez akşamı

yakıldı karardı kırlar, devrildi şamdanlar
elimde tetik var ve dönülmez bu akşamdan.