Biz ki

Biz ki dağ gibiydik yârin yağmuru eritti,
Kayalar kum oldu doldurdu yüreğimizi.

Biz ki şahin gözlüydük Fizan’dan Bağdat’ı görürdük,
Yârin parıltısı aldı gözümüzü, başlattı körlük.

Biz ki kokusunu alınca seçerdik sümbülü kökünden,
Menekşe kokusunda ararken yâri olduk ahşem. 

Biz ki içerdik şarabın âlâsını olmazdık bedmest,
Yârin aşk şarabını içtik de çektik dünya âleme rest. 

Biz ki aksamadık çok kez yesek de sırtımızdan hançer,
Yâr öldürdü bizi sözleri hançerden de beter.

Biz ki dağ idik, eridik, yâr etti yerle yeksan,
Biz ki Bağdat’ı görürdük yâr gözlerimizi almadan,
Biz ki olduk ahşem menekşenin kokusuz olduğunu anlamadan
Biz ki kırk sarhoşa bedeldik, yârin şarabını tatmadan
Biz ki yıkılmazdık, yârin sözlerini duymadan


Ve biz ki ölmezdik yârin aşkını tatmadan. Ölmüşüz, gömülmüşüz ne bilen var ne de soran.

                                         

YAZAR

Furkan Köse

EDİTÖR

Elif Berra Kılıç

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir