Allah’la Tanışmasam Mertliğe Tapardım II

ekşitmesin yüzünü böyle yalan oluşum
böyle gitmez derken eskiyen baharlar biliyorum
kavruk yüzlü bir hınçla konuşup
kimsesiz bir öfkenin esaretinden kaçanlar biliyorum

bu tutsaklığın stresi her daim kamçılanmakta
fakat nişan kelepçeleri eğreti duracaktır
her ne kadar başlarını isteyerek uzatsalar da
bu kurtlar sadece
tam göbeğinden çatlamış dağların tanrısına selam duracaktır

işte şimdi dinlenmekle geçmeyecek,
geçmeyecek çünkü…
bu utançtan yoğrulma bir yorgunluk türküsü
komşuları görünce şapka taktıran
kimliğine yabancılaştıran bir ızdırabın öyküsü

tek hedefim ayakta kalmak hem de yaşarken
ama artık öldürsen de fark etmez
gördüğüm kabuslar yaşadıklarımdan temizken
yok içimde korku, endişeler mesnetsiz
kim bilir belki de bu dert yetmez
bir evdik direksiz
büyük adamlardık yüreksiz.

son birkaç gündür çok daraldım
iddiamdan o kadar hırpaladılar ki oğlum;
sigarayı saatte sekize çıkardım
yoruldum evet, bir o kadar da yordum
ve öyle ezildim ki altında
canımdan endişe değil nefret eder oldum
ha bir de gücüme gitti orası apayrı
belki herkes gocunmaz ama ben…
allah’la tanışmasam mertliğe tapardım