Ankara Yorgun İstanbul Vurgun

Her gün bir aşk yanar
Gözler kanar bu diyarda
Ankara desen yine yorgun bugünlerde
Derin yaralar almış ciğerlerinden

Yüreğini yakmış iki alçak kurşun
Susturmuşlar yine yüreğini solgun
Her gün bir ben yanar
Sözler susar bu hiçlikte

Ankara desen yine mahpus
Söze hacet kalmadı ki anlatayım sana
Çakalların içinde nasıl vurulduğunu
Ellerinin nasıl kan koktuğunu
Gövdesinin mezarlıklarda yok olduğunu
Ankara desen ağlamaklı bir çocuk
Senin gülüşlerinde can bulan

Ankara desen soğuk kış gecelerinde
Yanmış bir Kağan
Annesinin bağrında bıçaklanmış her an
Gökyüzünü elemler kaplamışsa ne olmuş
Doğar elbet karanlıktan bir an
Ankara diyorum
Ankara yorgun düşmüş, iki kolu bağlanmış
Bin hain çıkarmış koynundan ama hiç yılmamış

Ankara diyorum
Ankara ağlamaklı bugün
İstanbul’u uğurladı sessizce
Derin bir iç çekti
Ankara diyorum pek bir yetim
Sesi semalara ulaşmıyor
Bağrı yandıkça yanıyor
Ve sen gözlerini kapatıp bilinmez uykulara dalıyorsun

Ankara diyorum
Ankara yorgun düşmüş
Duyuyor musun ey şafaklar
Şehitlerini uğurlayan topraklar
Ellerini göğe açan analar

Her gün bir aşk yanar
Gözler kanar bu diyarda
Beni hiç sorma
Son günlerde biraz evlerim üşüyor ama
Dalarım uykulara bilinmez sonbaharımda