Yazıt

Barışmadı şehir ve kar
Sen diktiğinden beri bir savaş bayrağı buğday tarlasına köyümüzün
Hep bir şeyler sıkıştırdık içimize
Bir adam biraz sancı sıkıştırdı Maldoror’dan
Sıkıştırdı bir kadın
Sütyenine biraz umudu
Bir çocuk sıkıştırdı bir ihtiyar bütün kiriyle

Gülperi’ye susarak avunmak şairin kaderi diye bilirdim ben
Bilecik’te ve İzmir’de
Ve Tebriz’in çarşılarında umut satılır sayardım
Umutları da sadece kadınlar alır sanırdım
Bütün maviliğiyle uzaklarda ışıyan o çocuklara militanlık katardım
Bütün maviliğiyle ölen o çocukları huysuz bir emekli gibi anardım
Bizim şad olmuş maviliğimizi
Ölmekle yücelttim
Her bakışta kundak yüzünde

Ey saçları ağız yarası
Bu hikâye iyi gitmiyor
Ey saçlarının kıvrımında asılı kaldığım
Bu hikâye iyi bitmiyor
Zindanda kurumuş zeytin
Zindanda kuru öksürük
Işıl ışıl zindanları evi eylemiş nar çiçekleri
Bizimdir artık,
Halkımındır çiçek
Halkımın boynunda ilmek
Alnında ölmek yazılı