Adsız

Sen uzak mesafelerin olmazı

Sen hiç kullanmak istemediğim belirsizlik özümde

Bu şiir sana fazla gelecekti sözde

Öylesine istiyorum ki

Beynim konuşur, kalbim bazen kör bazen ahraz

Elimse bu kalıpsız beyne ihanet içinde

Sen sebebisin her seferinde varlıktan sıyrılmamın

Sen olmayan, olacak olansın meçhulde

Bir önceki mısrayı hatırla bu şiirde

Öylesine istiyorum ki

Beni görüyor musun, duyuyor musun Atsız olan,

‘Aşk için verince bu kadar emek’ dediğinde?

Sen beş vakit duyduğum, yüz vakit kurduğum

Sen en ulu ağaçsın köyümde

Tuna’dan Altay’a saransın sarmalayansın benliğimde

Öylesine istiyorum ki

Üç kıta dolandım, milyon belde gezdim

Yetişemez ulu tanrılar yüceliğine, ben seni düşündüğümde

Sen mideme oturan sıkıntının çıkmazı

Sen varlığımda hiç bulunmamış gözde

Bu şiir sana fazla gelecekti sözde

Öylesine istiyorum ki

Bugün yaşımı söyledim ilk kez bir yabancıya

Bir yaş daha almadan gel vaktinde

Sen hudutlarıma musallat bir pusat

Sen kargısına davranıp iz bırakan ciğerlerimde

Bazen bir kaz tüyü bazen yangısın özümde

Öylesine istiyorum ki

Çık gel, durma koş gel

Fark etmez oksan da mermiysen de

Sen kalıpsız kafiyelerin yaratıcısı

Sen manadan uzak bir ritim tutturan sazende

Bir de gerçek olsan Tanrı olurdu bu şiir gözümde

Öylesine istiyorum ki

Tüm boşlukları doldurdum

Tıkandım kaldım tam da şu an bu deyişte