Kemânebrû

Bir tablosun sen Mâhpâre
Yıkık dökük viranede saklı
Görkemini gizle karanlıkta
Aşıp da tüm yıldızları
Yeltenmesin sana bakmaya
Zevk veremeyenlerin sanatı

Dök saçlarını da Mâhpâre
Akşamın sefası gibi
Kokun yayılsın sonsuz alemlerden
Ay vursun senin pencerene
Daha güzelsin sen bütün gecelerden

Fettanın karşılığı sensin Mâhpâre
Ebemkuşlarını kıskandıran
Gözlerine bir gün kim bakacak korkmadan
Hangi su ilaç olacak
Boyunu kıskanan selviye

Yaz akşamları sensin Mâhpâre
Dinginleştiren insanı
Kuşlar yavaşça çekilirken gökten
Kanun tınısı sesin
Doluyor kulağa hoş bir âhenkten

Mâhpâre Afroditlere de benzetemem seni
Dem vurmam sokağın sürtüğü Helen’den
Onlar kralın makamında soytarı
Bağdaş kurmuş izlerler uzakta
Kıskanıp da zarafetle dolmuş sofranı

Ya da “bir yaz günü” diye başlasam
İlhamı alıp Shakespeare’den
Yazın hem gününden gecesinden
Her birinden daha sıcaksın sen

Bir bestesin sen Mâhpâre
Şarkın neşesi Nedim’den
Bir nefessin bu toprağın
Aşkı tatmış her gencinden

Çaresisin sen Mâhpâre
Deva bulamayan gamzedenin
Yeniden cana bürünürsün
Her çalışında Efendi’nin

Timsalisin sen Mâhpâre
Soylu bir kadınlığın
Kusursuzluğun andırmıyor insanı
İnan senden evvel bilmeseydim
Sen sanacaktım tanrıyı

Geceler sabahlara devreder
Kapanırken kalın perdeler
Anıların gözlerimde
Sızın içimde
Bir ben miyim uykusuz
Seni düşünüp Mâhpâre

Hayallerin nicesi
İçimde çarpa çarpa
İlerler su gibi
Çukurova’nın sıcağında
Tüfeksiz vurulan sana
Bir ben miyim Mâhpâre.

Mâhpâre, güzelliğinin methine
Adadım tüm dizelerimi
Hiçbir tasvir yetişmedi
Yine de aynadaki aksine

Sonsuz dilimlere girmiş gibi Mâhpâre
Her görene yeniden doğarsın
Kimine hüzün kimine neşe verir
Beni de içten içe yakarsın.

yalcnosmansefa