Tiranların Gülümsemesi

bir nefes çektiğim azap değil

azap değil soluduğum

küçük bir çocuk hayal ettim

en derinimde

gemileri kağıttan

ruhu mitralyözlere koşacak kadar cesur

bir oyun söyledim

bir hikâye anlattım

bir sedir yaktım köşemde

ısınsın diye

mümkün mü ey azize

yaşamak

cesur ve hür

kalbine korku salmışken bir bunak

demokrasilerin gölgesinde

bir tiran gürlerken…

ey azize

özgürlükten tat alacak kadar yaşa

yaşa diğerlerini gömecek kadar

yiten bir çocukluk kalsın geride

ne rüzgâr korkutacak seni

ne kara bulutlar

insan-ı zalim

baş eğecek

ve diz çökecek önünde

karanlık kadar derin yüreğinde

yiten bir çocukluk kalsın gerinde

uçurumdan düşmek lazım

gönüllü bu yitikliğe

desinler ki zalimdir

desinler ki hiç merhamet kalmamış yüreğinde

senle ben ey azize

şahidiyiz gölgesiz gecelerin

vakur bir edayla sesleneceğiz karanlığa

kim daha karanlık bilmek için