Krokus

Çağın isyanına eşlik eder gibi duruşun,
Kana susamış tiranlara son verir gibi,
Medeniyetleri barkından eder vuruşun,
Bir gülüşün var ki mızrak dilli, yay dişli.

Kaburgalarıma sancı bırakır bakışların,
Göğsümde bir eksik, çırpınışım farazi
Şakaklarımdan akan kandır saçların,
Bir çehren var ki mehtap dengi, ay deyi.

Hüzün seni bulanda krokuslar ağlaşır,
Dokuz atlı peşinde, güzelliğin sebebi,
Elim, elini bulanda huzur bana yanaşır,
Bir kokun var ki bahar ili, yaz şehri.

İşte sensin bu çiçek, işte sensin zarafet,
Gürleyişin muğlak, azametin kisvesi,
Gördüm, iman ettim yok içimde nedamet,
Bir yakışın var ki la-teşbih nar gibi.