A

görmüş olanlardan mıyız duymuş olanlardan mı

alınan nefes haram olduysa bunun suçlusu kim

yüzüme taktığım maskeler sanılır ki covid-19’dan

alınan her nefesten bir parça kan sıçrar

aylardır almadığım nefes kadar yakınım bu gece

öfkeden deliye dönmüş gözlerinin içinde

hapsoldum yine sevgi dolu özlüklerle

en son hatırladığım dudağında bir demet çiçek

kan dolu gülüşler – kan kusan gözler

unutulmamış bir sevda mı bu keskin hançer

ah! kanattın elimi! dikkat et!

tetanos aşısı olmadım ben, yüreğine hükmet

yara bere içinde kalmış bir sıklet

ömrüm, gönlüne sürülmüş bisiklet

kafiye güzel şey ama beni hapseden “a”

ne ölçülü olabilirim bu hayatta ne kafiyeli varlığında

kafiye, ölçü hepsi elif-ba’da gizli

elif dedin mi ahenk gönlüme nur oldu indi

şiirdeki kelimelerin nüvesi olduğun yetmez mi, bu ne hınç – bu ne hırs?

şiirin hammaddesi olmayı bu kadar kafana taktığına değdi mi?

şiir yazamaz şair, senin varlığın en güzel şiirleri çiğnedi

en güzelden daha güzeli de olurmuş, bu gözler buna şehadet etti

hesap edilmeyen güzellikler varken ömrünün baharında

ah etmekten başka neylesin ekrem müftüoğlu

ben bilemedim, biçare kaldı kalemim

sen söyle, anlat bana ey “a”