Ben hüzünlü dağların yorgun gezgini
Arar dururum yaşarken gömülen bedenimi
Bir gece vakti kovuldum yurdumdan
Derimi yakan bir soğuk, kavga ediyordu gözyaşlarımla
Çirkin ruhlu insanların suretine bürünmüş rüzgarlar
Güç gösterisindeydi iki kolumda
Boğazımda ise iki düğüm; çığlıklarım…
Ben sustukça binaların arasından yükseliyordu
Kaybolmuş dervişlerin sedaları

Ben, bir gece vakti kayboldum evim bildiğim sokaklarda
Utanç çökmüştü kaldırım taşlarına
Suçlu gökyüzü eğilmiş önümde
Masum toprak çekiyordu içine
Önden gidiyordu topallayan bacağım

Ruhum özgür, bedenim yenikti
Kavgadan mağlup gözyaşlarım
Kirpiklerimde kelepçeli
Korkuyordum
Ve korkusuzca gömdüm bedenimi.
Ruhum gezgin bir derviş
Seslenir derinliklerden:
“Karanlıkları görmem gerek.
Benim aydınlık keşifler yapabilmek için
Karanlık diyarlardan geçmem gerek.”

Rümeysa Yağmur SAÇAN

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir