bir vakit saçlarını topluyorsun
gece avuçlarının arasında
birkaç parça toprağa düşüyor
ikinin yolunu bire düşüremeyen ben
hesaplara aldırış etmeden yüzümü topluyorum
sen gülünce kalbime bir tef tutuşturuyorlar
sesinde bir şeyler var
bana hep annemi hatırlatıyor
güneşle uyandığın aynı vakit dünya buz kesiyor
güzelliğin öylesine kıskandırıcı
demokratik bile olsa çözümler istemiyorum
güzelliğine kördüğüm olarak kalmak istiyorum
sen gülünce kalbime bir tef tutuşturuyorlar
çiçekler yetiştirdim
üstelik sana yetiştim
böyle muhteşem şeyler yalnızca kitaplarda olmuyor
gülüşünü görmek ve seni sevmek yetiyor
sen gülünce kalbime bir tef tutuşturuyorlar
Alperen Alparslan Gözen
Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!